Vrijdag 15-9-2016

We zijn op tijd op, genieten van een goed ontbijt, zonder scrumble egg , de gids komt ons om 7.45 uur halen met onze minimale bagage.
We hebben de foto tassen, een klein rugzakje voor 1 overnachting.
We lopen een stuk, stappen in de bus van Puno travel en rijden naar de boot, we stappen met circa 35 mensen, werkelijk uit alle landen, in een gammele boot ( wel nieuwe stoelen ) met hetzelfde doel.
De rieteilanden bewonderen en 1 overnachting bij een lokale fam. op een eiland.
Al snel zijn we bij de UROS eilanden, je kan van tevoren heel wat bedenken, maar..... als dat ziet, hoe primitief deze mensen leven!!!!
ONGELOOFLIJK .
We stappen uit onze boot en stappen op het riet, je voelt dat het op het water ligt.
Een eiland van riet waar 22 mensen leven op circa 200 m2, van deze eilanden zijn er ongeveer 40, ieder met een eigen fam. en" hoe hun het noemen "een Presidenta het hoofd van alles.
We krijgen uitleg over van alles mogen een kamer bezichtigen ( lopen snel naar buiten vanwege de geur ) en moeten natuurlijk iets kopen.
We maken schitterende foto's ( hopen we ) en gaan met de boot verder naar het eiland Amantina In de KRAS reis wordt geschreven : U bent deze nacht te gast bij een lokale familie, een onvergetelijke ervaring.
Nu dat was het zeker!!!
Bij aankomst wordt de groep verdeeld zodat alle families 3 4 5 of 6 personen, naar gelang het aantal slaapplekken.
Nu, wij werden bij Roberta, Geraldo en 3 kinderen ondergebracht.
Alle rotsen op gesjouwd, gelukkig met minimale bagage in de hitte en de steile wanden.
Nou ...... we weten niet wat we zien, inderdaad we zijn bij lokols....
Onze slaapruimtes zijn redelijk, de banjo, laten we maar zwijgen.....
we worden uitgenodigd op de lunch, soep, gefrituurde kaas, aardappels waar de oogjes je nog aan kijken, een soort wortel.
De soep was lekker, van de rest hebben we weinig gegeten, even later zie ik de kindjes met het eten wat wij over hielden lopen en opsmikkelen, komt het toch nog goed terecht, TOCH?
Dan worden de spullen op de grond gelegd wat Roberta gemaakt heeft waar we natuurlijk iets van moeten kopen.
Isabelle is de oudste, 5 jaar, en als wij een stuk gaan wandelen loopt ze het gehele stuk mee en brengt ons naar een "winkel " waar de verkoopster denken we 10 jaar is.
We trakteren Isabelle op een stuk chocolade en meteen komen de ouders binnen, natuurlijk net geld ontvangen van de verkoop en nu kan er weer iets gekocht worden, Roberta lust een cola en Geraldo graag een Cerveza.
Hun kopen eieren, melk en losse pampers.
We weten al wat ons ontbijt morgen vroeg is. De pampers zijn voor de jongste van 1 jaar Jack.
Op het eiland is niets te beleven, vanavond een feest voor de "gastmensen " waar wij niet naar toe gaan, aarde donker en eigenlijk geen zin.
Wel krijgen we de avond een lunch...... soep, aardappels en rijst, nou er wordt weer niet veel gegeten.....
Lachend zitten we op een kamer 2 bedden, geen T.V. geen internet gewoon dus niets, we zien een accu staan wat de verlichting op beide kamers regelt, wat hebben we het toch goed thuis....
Vroeg gaan we slapen en wonder boven wonder hebben we redelijk geslapen ( met alle kleren aan op het bed !!!!_
Hopelijk hoeven we niet vaak eruit voor te plassen want dat is een probleem, donker, deur open, trap af... banjo zoeken en dit alles in het donker.
Wordt vervolgt......