Donderdag 28-9-2016 onze laatste vakantie dag

We zijn op tijd wakker, Walter komt ons weer wekken, maar zoals gewoonlijk is dit niet nodig.
Met toch wel enkele moeite laat ik mijn “ grijze “ blouse achter, ik geloof niet dat ik hem thuis nog schoon krijg……
De laatste keer hier ontbijten, we kunnen geen afscheid nemen van Susie, het trompetvogeltje, ze is nergens meer te bekennen.
Wallos is zonder SIGAROS !!! oei oei hij gaat over op SIGARETTOS, wij blijven allemaal uit zijn buurt.
Wachten op de boot, nemen afscheid van de manager, heel officieel en met 24 mensen stappen we in de boot.
Walter zegt, jullie gaan als laatste dan kan ik bij jullie zitten want ik heb iets voor jullie gemaakt, als dank, wel maar 1 voor jullie allemaal.
In de boot horen we dat hij gisteren in een boom is geklommen om verse bladen te plukken, voor een hoed te maken.
Hij heeft er al eentje gemaakt, deze was te klein, om 5.30 uur vanmorgen begonnen aan een nieuwe, als hij de hoed tevoorschijn haalt zegt hij lachend, dat hij nog niet af is.
Tijdens de bootreis maakt hij deze hoed af en verteld over zijn studie, hij studeert nog voor gids wat 3 jaar duurt, wilt dan verder studeren, en moet deze studie zelf betalen.
Hij werkt 26 dagen, hierna 4 dagen vrij, is hier heel tevreden mee, kan sparen, studeren, Engels leren van de gasten, volgens hem de beste Lodge van de 12 die hier zijn en is heel blij met zijn leven.
Maken een foto met Walter, en wisselen mailadressen uit, Walter hoopt dat Wallos de foto met etende kaaimannen naar hem zal sturen, voor zijn website, nou dit zullen we doen.
We komen aan wal, de bus staat klaar, rijden door Porto Maldonado naar de garage om onze bagage op te halen.
10 min hebben we hier de tijd, nemen alleen onze koffers en rijden door naar het vliegveld.
Hier inchecken, en daar gaan we, alles heel snel, tussenlanding in Cuzco ( al die tijd verkeerd geschreven ) zijn om 14.00 uur in Lima.
Koffer ophalen, omkleden, rugtas uitpakken, koffers omkramen, lopen, eten, SOLLES ommaken, nagenoeg geen internet helaas, dus…. dit moet ik er thuis allemaal opzetten.
We treffen de Nederlandse jongens die we in Cuzco hebben getroffen, deze waren niet zo blij met hun Lodge, jammer, het had zo mooi kunnen zijn. De tijd vliegt, en ja we hebben geluk, heel FF verbinding zodat we het thuisfront kunnen laten weten dat alles goed is.
Na een laatste Pisco verlaten we Peru, wat was het mooi, wat hebben we veel gezien, nu nog niet te bevatten, geluk…. niemand hoogte ziek, geen buikklachten, leuke gidsen, veel beleefd, wat zijn we gelukkige mensen om in Nederland te wonen en hier de vakantie te mogen beleven.
De vliegreis gaat lekker, slapen allemaal enkele uren en worden bediend door zeer vriendelijke stewardessen, wat een verschil met de binnenlandse vlucht, deze waren zo onaardig en arrogant, kunnen iets leren van de onze.

Maar zoals vele al weten …. het zwarte randje…
Mijn moeder is tijdens onze vakantie overleden, ze was in het laatste stadium van haar dementie.
Ik had daarom van te voren al afscheid van haar genomen, het gevoel hebbende, bij terugkomst haar niet meer te zien, ook de keuze gemaakt om de reis niet te onderbreken.
Een moeilijke keuze…. veel moeilijker dan van te voren gedacht.